W opisie kawalerzystów (odtwarzających wojsko polskie z roku 1939r.) należy zwrócić uwagę na specjalne wzmocnienia wewnętrznych części spodni zwane lejami, które zapobiegały ich przetarciu w zetknięciu z siodłem, dwie potrójne ładownice w kolorze brązowym zwieszone na pasie głównym, ten z kolei podtrzymywany jest przez skórzane szelki, u lewego boku saperka, głowę chroni hełm wz. 1915 Adrian (przejęty od armii francuskiej) będący na wyposażeniu przedwrześniowej kawalerii.
Ułan ze swoim koniem – prawie jak u Kossaka
Spieszony ułan, dobrze widoczny sposób noszenia łopatki piechoty, tzw. saperki z lewej strony pasa głównego, do niej przymocowany bagnet w żabce do karabinka Mauser przewieszonego przez lewe ramię żołnierza.
Stroczone siodło kawaleryjskie, prawdopodobnie wz.1936
Grupa żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) z 1939r. Zwraca uwagę różnorodność umundurowania i wyposażenia. Żołnierz z lewej (w pierwszej dwójce) w mundurze wz. 1919, z prawej zaś w mundurze wz. 1936, u obu pas główny z ładownicami podtrzymują szelki parciane, głowy chronią hełmy niemieckie wz.1916 z okresu I wojny światowej. U żołnierzy w drugiej dwójce widoczne polskie hełmy wz. 1931.
Do kolumny dołącza podoficer w charakterystycznej okrągłej czapce (wprowadzanej w KOP od 1937r.) z granatowym otokiem, na piersiach typowa lornetka stosowana w wojsku polskim wzorowana na lornetkach rosyjskich Zeiss 6x30
Dwie sylwetki żołnierzy piechoty polskiej z 1939r. widziane od tyłu. U żołnierza z lewej można zaobserwować sposób mocowania chlebaka wz.33 na pasie głównym (za pomocą trzech haków), na prawo od chlebaka maska przeciwgazowa wz.32 w brezentowej torbie. Żołnierz z prawej wyposażony w maskę przeciwgazową starszego typu wz.24 R.S.C. w metalowej puszce oraz inny wzór chlebaka, wz.25 (widoczny pod puszką maski pgaz.). Umundurowanie obu postaci wzór 1936, spodnie długie z owijkami w dolnej części, na głowach hełmy wz.31.
Grupa żołnierzy niemieckich w umundurowaniu i z wyposażeniem z pierwszego okresu II wojny światowej
Żołnierze niemieccy z różnych okresów II wojny światowej. Na ich przykładzie można zobaczyć rożne wzory stosowanego umundurowania i wyposażenia. Oficer i żołnierze z prawej w umundurowaniu z pierwszego okresu wojny, żołnierze na głowach mają furażerki M-34, na pasach zaś przewieszone hełmy M-35, oficer w charakterystycznej czapce, u lewego boku kabura do pistoletu Luger p08 Parabellum wykonana z barwionej na czarno skóry na pasie głównym tego samego koloru, z prawej strony widoczny fragment mapnika z brązowej skóry, na szyi lornetka Dienstglass 6x30, jest z ciemnobrązowej, wytłaczanej skóry. Kołnierze kurtek tej grupy żołnierzy w charakterystycznym ciemnozielonym kolorze.
U żołnierza stojącego, jako pierwszy z lewej zwraca uwagę czapka polowa Wehrmachtu M43 Feldmutze, oraz sposób noszenia oporządzenia: na pasie głównym podtrzymywanym przez skórzane szelki założone dwie potrójne, parciane ładownice na zapasowe magazynki do pistoletu maszynowego, u prawego boku widoczna manierka w filcowym pokrowcu z emaliowanym na czarno kubkiem.
Żołnierz stojący jako drugi z prawej w umundurowaniu maskującym, jednego z wielu stosowanych w latach II wojny światowej wzorów, na pasie głównym, z prawej strony sylwetki, założona potrójna ładownica do pistoletu maszynowego, z lewej zaś kabura
do pistoletu Luger p08 Parabellum w kolorze ciemnobrązowym.
Sylwetka żołnierza niemieckiego w umundurowaniu polowym M43 (Model 1943), na lewej kieszeni widoczna Szturmowa Odznaka Piechoty. Odznaka mogła być nadana oficerom i żołnierzom, którzy uczestniczyli w co najmniej trzech atakach bojowych, na pierwszej linii frontu, z bronią w ręku. Ataki musiały mieć miejsce w różnych dniach.
Rekonstrukcja obozu oraz umundurowania 14 Pułku Strzelców Syberyjskich walczących w 1915 roku pod Przasnyszem. Charakterystycznym elementem umundurowania są wysokie, czapki, a raczej czapy zwane papachami, w armii rosyjskiej przed pierwszą wojną światową wykonywano je z baraniej wełny.
Polski słup graniczny i strzegąca go placówka
Na fotografii widoczne typy wyposażenia i uzbrojenia wojska polskiego używane w kampanii wrześniowej. Na pierwszym planie hełmy kawaleryjskie wz.15 Adrian, za nimi karabin przeciwpancerny wz.35 UR, czapka okrągła w barwach KOP (opisywana na innej fotografii), za nią karabinek wz.98a Mauser. W lewym dolnym rogu fotografii widać fragment lufy granatnika wz.38 kal. 46mm.
Gdzieś na froncie wschodnim
Płachta namiotowa M31 / Zeltbahn M31, jej geometryczny wzór został opracowany na początku lat 30 i został po raz pierwszy użyty pod koniec roku 1931r. Była ona standardowo wydawana żołnierzom wraz z trzyczęściowym zestawem masztów, dwoma śledziami namiotowymi i sznurem namiotowym. Z czterech elementów Zelty można było zbudować, widoczny na fotografii, prosty namiot dla czterech żołnierzy.
Panzerschreck RPzB 54 - niemiecki rakietowy granatnik przeciwpancerny kal. 88mm
Obozowisko żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych (PSZ) na Zachodzie oraz przedstawiciele formacji je tworzących. Obaj żołnierze w mundurach wzoru brytyjskiego nazywanych Battle Dress. Oficer na pierwszym planie w berecie koloru czarnego, tradycyjnie noszonego przez wojska pancerne (zwykle był on tłoczony z filcu) i z parcianym oporządzeniem wzmacnianym okuciami z blachy mosiężnej. Żołnierz z tyłu w berecie ogólnowojskowym szytym z sukna w kolorze khaki.
Punkt sanitarny
Obóz Templariuszy i jego mieszkańcy
Przedstawiciele XVII – wiecznej piechoty polskiej
Wnosząc z języka napisów na drogowskazie mamy do czynienia z „polskim obozem” w Iraku.
Stanowisko amerykańskiego karabinu maszynowego, gdzieś w Iraku lub Afganistanie oraz przedstawiciel amerykańskich sił zbrojnych, prawdopodobnie z 3 batalionu 5 pułku Marines „Dark Horse” (moje przypuszczenie wynika z faktu, że w czasie trwania pikniku rekonstruowano tę formację). To co rzuca się w oczy to bogate wyposażenie żołnierza.
Repliki samochodów pancernych biorących udział w kampanii wrześniowej 1939r.Oba pojazdy w regulaminowym malowaniu z tego okresu. Na pierwszym planie polski samochód pancerny wz.34, za nim samochód niemiecki Adler Kfz 13
Te same pojazdy widziane od tyłu, zwraca uwagę sposób przewożenia sprzętu saperskiego (pojazd z prawej) i koła zapasowego (pojazd z lewej).
Replika niemieckiego samochodu pancernego Adler Kfz 13. Był to samochód używany w początkowym okresie II wojny światowej. Produkowanych w Niemczech w latach 1932–1934, na podwoziu samochodu osobowego Adler. Samochody nie posiadały górnego pancerza, ani wieżyczki, grubość pancerza wynosiła do 8 mm. Napędzane były silnikiem benzynowym Adler o pojemności 2900 cm? i mocy 60 KM (44 kW), co dawało im maksymalną prędkość na drodze do 70 km/h. Ich zasięg wynosił około 300 km. Samochód Kfz.13 uzbrojony był w karabin maszynowy MG 13 lub MG 34 kal. 7,92 mm. Załogę stanowiło 2 ludzi.
GAZ-67 (potocznie nazywany "gazik", w Polsce także "Czapajew") – radziecki samochód terenowy z okresu II wojny światowej i lat powojennych używany także przez Wojsko Polskie, tu w widoku od przodu.
Ten sam typ pojazdu widziany z lewej strony, zwraca uwagę biały orzeł, tzw. kościuszkowski namalowany na drzwiach pojazdu oraz zamontowany brezentowy dach i opończa osłaniająca nadwozie.
Inny egzemplarz Gaza 67, bez opończy osłaniającej boki nadwozia, brak także drzwi.
M72 – radziecki ciężki motocykl wojskowy
Dwa ujęcia opancerzonego transportera rozpoznawczego (klasyfikowanego czasami jako opancerzony samochód rozpoznawczy lub bojowy wóz rozpoznawczy) BRDM-2. Pojazd w malowaniu ochronnym aktualnie stosowanym w Wojsku Polskim, choć stanowiący, jak widać po firmowym logo własność prywatną
BAT-M – spycharka gąsienicowa na podwoziu czołgu T- 55 wyposażona także w pełnoobrotowy żuraw
Piknik militarny był okazją do zrobienia pamiątkowych fotografii, z czego korzystali zarówno młodsi jak i starsi uczestnicy
