|
Czwartek, 05 Czerwiec 2008 00:23 |
Jeszcze za księcia Witolda na wyspie wzniesiono dwór myśliwski, rozbudowany za Władysława IV. Okolice Wigier były ulubionym miejscem polowań polskich władców. Polowali tu m.in. Władysław Jagiełło i Zygmunt August. W 1667r. król Jan Kazimierz nadał wyspę wraz z zabudowaniami, okoliczne jeziora oraz duży kawał puszczy zakonowi kontemplacyjnemu kamedułów. Kameduli przybyli w roku następnym i założyli swoją siedzibę. Pobudowali kaplicę, kościół i potrzebne zabudowania gospodarcze. W 1671r. olbrzymi pożar strawił drewniane zabudowania na wyspie. W.1694 r. przystąpili więc kameduli do budowy dużego zespołu klasztornego z kościołem i budynkami gospodarczymi z materiału ogniotrwałego - z cegły. Najpewniej projekty całego założenia architektonicznego opracował włoski architekt Piotr Putini.
Wyspę połączono groblą z lądem, podwyższono i uregulowano. Na dwu tarasach na zabezpieczonych murami oporowymi wzniesiono budowle z cegły: kościół, 12 eremów czyli domów pustelniczych, refektarz, kaplicę kanclerską zwaną też domem królewskim, wieżę zegarową, dom furtiana i in. Dominującym elementem założenia architektonicznego był budowany przez pół wieku barokowy kościół. Usytuowany w zachodniej części górnego tarasu, zbudowany na rzucie krzyża, miał dwie dwukondygnacjowe wieże zwieńczone hełmami. Bogate wnętrze kościoła wypełniało 9 ołtarzy, przeważnie rokokowych z połowy XVIIIw. Ołtarz główny i dwa przy prezbiterium wykonane były z dębu złoconego. W trzeciej kaplicy po prawej stronie był piękny ołtarz majolikowy.
Po trzecim rozbiorze w 1796r. władze pruskie dokonały konfiskaty olbrzymich dóbr kamedułów i. kasaty klasztoru. Zakonnicy musieli przenieść się na Bielany pod Warszawą. W 1800r. zostało utworzone biskupstwo wigierskie z siedzibą w zespole pokamedulskim. W 23 lata później siedzibę diecezji przeniesiono do Sejn, a kościół wigierski stał się parafialnym. I od tego czasu zaczęło się stopniowe ubożenie i niszczenie obiektu. W różnych okresach czasu z wigierskiego kościoła przeniesiono część wyposażenia do innych parafii, a m.in. do Suwałk. Najwięcej szkód poczyniły obie wojny. Po pierwszej wojnie rozpoczęto prace rekonstrukcyjne zniszczonego zespołu. Odbudowano kościół, refektarz i jeden erem. Wnętrza kościoła nie zdołano zrekonstruować. Przyszła nowa wojna, a z nią nowe zniszczenia. Już w pierwszych latach powojennych przystąpiono do odbudowy i stopniowej rekonstrukcji całego zespołu. Do chwili obecnej odbudowano kościół, eremy, refektarz, domek furtiana, kaplicę kanclerską i wieżę zegarową. Trwają nadal prace nad rekonstrukcją wnętrza świątyni i umocnieniem murów oporowych.
autor - Justyna Kosacka - III TE
redakcja - Wojciech Brański
|
|
Zmieniony: Poniedziałek, 27 Kwiecień 2009 18:20 |
