|
17 września 2011 roku miała miejsce III edycja imprezy o nazwie „Rycerze Okrągłego Spodka”, której organizatorem jest Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury. Przedsięwzięcie to, odbywające się w „Spodkach” przy ulicy Świętego Rocha, dotyczy szeroko pojętej fantastyki, której niektóre kierunki w pewien sposób nawiązują do okresu średniowiecza – stąd nazwa imprezy.
Wśród wielu atrakcji przygotowanych przez organizatorów znajdowało się obozowisko Białostockiej Komandorii Zakonu Templariuszy, przygotowane przez członków grupy rekonstrukcji historycznej o tej samej nazwie. Grupa powstała w 2006 roku i zajmuje się odtwarzaniem, w sposób możliwie wierny, kultury materialnej i obyczajów Templariuszy. Jednym z elementów obozowiska Templariuszy był pokaz pojedynków rycerskich, w których zmierzyły się dwie pary wojowników.
Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona – bo tak brzmi pełna, oficjalna nazwa zakonu – został założony w Ziemi Świętej ok. 1118 roku. Potoczna nazwa zakonu – Templariusze - pochodzi od łacińskiego słowa templum – świątynia, od ich siedziby w pobliżu dawnej świątyni Salomona w Jerozolimie. Pieczęć zakonu (na fotografii tytułowej) przedstawiała dwóch rycerzy dosiadających jednego wierzchowca, co symbolizowało pokorę i ubóstwo. Zainteresowanych tematem Templariuszy odsyłam do następującej strony internetowej: http://www.templariusze.org. 
Obozowisko Templariuszy 
Bracia zakonni w charakterystycznych czarnych habitach i białych płaszczach
z czerwonymi krzyżami 
Pełny rynsztunek bojowy rycerza
– zwraca uwagę zbroja kolcza (kolczuga) osłaniająca całe ciało,
hełm garnczkowy a także watowane nogawice
z zamocowanymi stalowymi osłonami kolan 
Elementy uzbrojenia ochronnego rycerza – kolczugi oraz kolcze czepce ochraniające głowę, szyję i kark 
Miecze i hełmy używane przez Templariuszy - wykonane zgodnie z realiami epoki 
Sylwetka rycerza – dobrze widoczne elementy ubioru średniowiecznego brata zakonnego: gruby, pikowany kaftan zwany przeszywanicą, zakładany pod zbroję kolczą (tłumił ciosy), na nim czarny płaszcz z krzyżem templariuszy, na głowie zaś hełm przypominający czapkę frygijska, potocznie nazywany frygijką, z zasłoną na twarz i czepcem kolczym 
Rycerze przywdziewają rynsztunek bojowy i szykują się do walki 
Para rycerzy gotowa do starcia, dobrze widoczne elementy uzbrojenia obronnego: hełmy garnczkowe różnego wzoru, w dłoniach zaś tarcze romańskie o kształcie migdału, na hełmie rycerza stojącego po lewej stronie dwubarwny wieniec podtrzymujący płócienną osłonę karku i pleców (chroniący przed niepożądanym działaniem promieni słonecznych 
Druga para wojowników – ten na pierwszym planie uzbrojony w topór bojowy, na głowie, opisywany już wyżej, hełm zwany frygijką z osłoną twarzy, głowę drugiego chroni hełm o nazwie kapalin – powszechnie stosowany w późnym średniowieczu 
Krótka narada przed pokazem walki 
Za chwilę dojdzie do skrzyżowania mieczy 
   
Pokaz walk był bardzo dynamiczny, rycerze zaś walczyli dzielnie nie żałując sił,
co uczyniło go bardzo realistycznym 
Na zakończenie „aktorzy” inscenizacji nisko ukłonili się publiczności 
Najmłodsi uczestnicy imprezy mogli wykazać się talentem plastycznym
malując narysowane wcześniej postacie średniowiecznych rycerzy 
Choć wspomniane wyżej postacie rycerzy wykonane były w sposób realistyczny,
to już ich pokolorowanie było zgodne z duchem imprezy, czyli w klimatach fantastyki Na zakończenie relacji z III edycji „Rycerzy Okrągłego Spodka” kilka słów o znajdującym się obok parku im. Jadwigi Dziekońskiej ps. „Jadzia”. Jego głównym elementem jest duży, wybrukowany plac, w głębi którego centralne miejsce zajmuje pomnik poświęcony Jadwidze Dziekońskiej (odsłonięty w 2001r.). Za pomnikiem znajduje się malownicza fontanna, a nieco dalej otwarty w 2010 roku skatepark. 
Widok ogólny na park, w głębi wspomniany wyżej obelisk 
Pomnik poświęcony Jadwidze Dziekońskiej „Jadzi” Jadwiga Dziekońska, pseudonim „Jadzia”, była łączniczką Armii Krajowej, w stopniu podporucznika. W dniu 19.5.1943r., podczas okupacji niemieckiej, na ul. Stołecznej w Białymstoku, przenosząc tajny meldunek, natknęła się na niemieckich żandarmów. Zdążyła zniszczyć meldunek, ale podczas ucieczki została zastrzelona. Zginęła w wieku 27 lat. Naoczni świadkowie jej śmierć twierdzą, że kiedy do niej strzelano, rzucała w Niemców kamieniami. „Jadzia” pochowana została na cmentarzu miejskim w Białymstoku przy ul. Wysockiego.
Jadwiga Dziekońska, pseudonim „Jadzia” – fotografia z lat 30-tych XXw.
Wojciech Brański
|
